Wyspa Morza Egejskiego oddalona zaledwie 12 km od granicy Macedonii, nazywana jest przez Greków „Perłą Północy”. Ta prawie idealnie okrągła wysepka jest tak naprawdę wielką bryłą marmuru przeplataną granitem, która w centralnej części zachwyca przepięknymi górami, a przy brzegach przechodzi z piaszczyste białe plaże.

Wyspa została podbita przez Fenicjan szukających tu złota, a jej nazwa pochodzi od imienia jednego z fenickich wodzów – Thasusa. Kopalnie złota przywiodły tu też Greków, którzy uczynili z niej kolonię Paros. Zyski z kopalni złota spowodowały, ze nie tylko mieszkańcy bogacili się w szybkim tempie, ale dzięki minerałowi Grecy powiększyli swoją władzę na kontynencie. Inwestycje w zbrojenia okazały się również ratunkiem dla mieszkańców, którzy dzięki temu oparli się najazdom Persów. Dołączyli jako sojusznicy do Związku Delijskiego, jednak po kłótniach o zyski z kopali mieszkańcy zbuntowali się. Po dwuletnim oblężeniu wyspa została podbita przez Ateńczyków, którzy zmusili mieszkańców do oddania im floty i płacenia rocznego trybutu. Kolejno panowali tu Spartanie, a po konflikcie z Rzymem Thassos otrzymała niepodległość i do czasów bizantyjskich miało status wolnego miasta z licznymi przywilejami. Po panowaniu bizantyjskim, tureckim i wojnach bałkańskich przeszła pod panowanie Grecji.

Ślady bogatej historii, najlepiej dostrzec w stolicy wyspy – Limenas, gdzie znajdują się ruiny starożytnego miasta. Ruiny te są bardzo pięknie oświetlone nocą. Ruiny akropolu ze świątyniami Dionizosa i Ateny, rzymski teatr, średniowieczna forteca, stare mury i brama Parmenon strzegąca miasta oraz malowniczy port rybacki urzekają co roku tysiące zwiedzających. Plaża w stolicy - Golden Beach - jest niewielka, ale bardzo dobrze zagospodarowana. Miasto słynie też z bujnego życia nocnego i wielu możliwości spędzania wolnego czasu.

Limenaria – drugie co do wielkości miasto wyspy, gdzie zostało wiele opuszczonych rezydencji po krótkiej okupacji niemieckiej.

Potos – popularny kurort wypoczynkowy z hotelami w każdym standardzie, świetną gastronomią i bujnym życiem nocnym Jest tu kilka większych wypożyczalni umożliwiających uprawianie sportów wodnych.

Skala Potamias – kurort posiadający długą, choć wąską plażę. Jest tu wiele hoteli i restauracji o różnym poziomie.

Głównym składnikiem kuchni greckiej jest oliwa z oliwek, której zalety doceniano już w starożytności używając jej w kosmetyce po kąpieli, a także polewano mięsa smażone na ruszcie. Obecnie jest podstawą wszystkich greckich potraw i służy nie tylko do smażenia, ale często w dużych ilościach dodawana jest do sałatek, sosów a nawet zup. Jest również jednym z powodów uznania kuchni greckiej za jedną ze zdrowszych i smaczniejszych, gdyż oliwa jest lekko strawa i posiada delikatny smak nadający charakteru poszczególnym potrawom.

Kuchnia grecka ma wiele zapożyczeń z typowej kuchni śródziemnomorskiej i bałkańskiej – często dodawany jest czosnek, liście winorośli i duża ilość warzyw, pomidorów i papryki. Bazą wielu produktów jest baranina i ryby. Bez wątpienia odróżnia ją jednak ser feta, produkowany w różnych odmianach, typowe greckie zupy i sosy, oraz sposób przyrządzania niektórych dań.

Kuchnia grecka jest bardzo popularna w Europie, ale jadąc do Grecji może nas w niej zaskoczyć nie tylko bogactwo menu, ale też tradycje kulinarne. Pierwszym zaskoczeniem może być sposób podawania potraw, gdyż większość podawana jest w temperaturze pokojowej. Grecy uważają, że taka temperatura najbardziej uwydatnia smak. Poza tym, zamawiając w restauracji obiad kilkudaniowy dostaniemy wszystko naraz gdyż idea podawania dań kolejno jest w tym kraju obca. A jeżeli siedzimy przy stoliku z kilkoma osobami, które zamawiają to samo można dostać wielki półmisek z potrawą, z którego każdy nabierze ile sobie życzy. Suto zastawione stoły z kolorowymi potrawami są typowe dla kuchni greckiej. Obojętnie co zamówimy na na stole zawsze znajdzie się woda i chleb, będący dodatkiem do większości potraw.

Rytm dnia w Grecji sprawia też, że pory i ilość posiłków różni się od panujących np. w Polsce. W Grecji nie jest popularne pełne śniadanie, a często słyszy się, że w ogóle się go nie jada. Dla Greka śniadaniem jest zazwyczaj filiżanka kawy i sucharki, biszkopt lub placek z dżemem. Przed południem jako przekąska typowe jest ciasto tyropitta, wypełnione gorącym płynnym serem feta. Obiad spożywa się ok. 14-17, a głównym posiłkiem jest kolacja jedzona zwykle na mieście w restauracjach lub tawernach ok. godz. 20-22. Oczywiście w hotelach rytm ten może się różnić, gdyż znaczna większość dostosowuje się do potrzeb turystów. W większości restauracji menu pisane jest po angielsku, a w kurortach popularnych wśród naszych rodaków zdarzają się pisane po polsku.

Jeżeli chcemy spróbować typowej greckiej kuchni warto udać się do kameralnych tawern, gdzie jadają mieszkańcy. Popularne przed jak i między posiłkami są tzw. mezedes, czyli przystawki.

Panujące tu już od maja wysokie temperatury przyczyniają się do rosnącej popularności kawy przygotowanej na zimno – Frappe – podawanej w wysokich szklankach, robiona na bazie wody mineralnej z dodatkiem mleka i cukru.

Ważnym elementem greckiej kuchni jest wino, które doceniane było już w starożytności, a sposób jego powstania opisuje mitologia. By uchronić swego nieślubnego syna Dionizosa przed gniewem Hery, Zeus zamienił go w barana. Bogini jednak nie dała się oszukać i przywróciła mu człowieczą postać, ale ukarała go obłędem. Szalony Dionizos żeglował po morzu i podczas jednej wyprawy poznał rolnika o imieniu Ikarios, który nauczył go uprawiania winorośli. Sok z zebranych winogron sfermentował, a Ikarius chcąc ukarać Dionizosa za niedopilnowanie kazał mu go wypić. Historia, kończy się dość tragicznie, gdyż odurzony bóg zabił rolnika, ale od tamtej pory kojarzony jest w mitologii z winem i zabawą.

Charakterystyczne w smaku i nie występujące poza Grecją jest wino Retsina, które jest młodym winem przyprawionym sosnową żywicą. Po wytłoczeniu leżakuje zaledwie kilka tygodni i nadaje się do spożycia, jednak po mniej więcej roku, jej smak przypomina ocet. Narodowym trunkiem Grecji jest też „ouso me mese”, znane jako ouzo – 48-procentowy alkohol doprawiany anyżem i koprem. Międzynarodową sławę wśród alkoholi zyskała również Metaxa – brandy z dodatkiem wina i mieszanki przypraw. By wyprodukować dobry trunek destyluje się dwukrotnie alkohol, który następnie leżakuje od 3-15 lat. Dopiero po tum czasie dodawane są do niego wino i zioła, które tworzą charakterystyczny smak. Niektórzy twierdzą, że niegdyś dodawano też płatki róż. Alkohol jest następnie słodzony, trafia do dębowych beczek i czeka ok. pół roku na rozlanie do butelek.

Mieszkańcy wyspy uważają, że znają recepturę na długowieczność – codziennie należy wypić po kieliszku oliwy z oliwek i tsipouro – czystej wódki anyżowej pędzonej ze skórek winogron z dodatkiem ekstraktu z gruszek. Twierdzą, że w ten sposób można w dobrej formie dożyć 150 lat.

Kuchnia Thassos jest mieszanką kuchni włoskiej, tureckiej z przewagą greckiej. W wielu większych restauracjach dostaniemy w tym samym lokalu spagetti, kebab i dolmades, jednak wybierając mniejsze tawerny będziemy mogli spróbować domowej kuchni regionalnej. Popularną potrawą, która charakterystyczna jest dla Tracji i Greckiej Macedonii z Thassos włącznie jest soutzoukakia, czyli mięsne klopsiki przyprawiane kminkiem, kolendrą i pieprzem.

W Grecji tożsamość osoby oraz jej status społeczny wyznacza przynależność do rodziny. Jest ona nieco inaczej pojmowana niż na Zachodzie, gdyż jest grupą krewnych nie tylko noszących jedno nazwisko, ale tez mieszkających razem. Typowe greckie domy są bardzo obszerne by pomieścić kilku pokoleniową rodzinę. Poza tym ma ona bardzo patriarchalny charakter, co sprowadza się do tego, że status społeczny kobiety określa związek z mężczyzną. W ostatnich czasach te surowe reguły zostały złagodzone, a kobiety stają się coraz bardziej niezależne. W 1983 r. zniesiono też ustawowy obowiązek wnoszenia posagu podczas wydawania córki za mąż. Tradycja ta wywodziła się z wysp Morza Egejskiego, gdzie dom rodzinny należał do kobiety jako opiekunki ogniska domowego, jednak w dobie kryzysu zwyczaj ten został zniesiony co znacznie odciążyło wielodzietne rodziny. Tradycją jednak nadal jest przekazywanie sukni panny młodej przez jej matkę i szycie ubrań lub pościeli przez kobiety z rodziny oraz wkładanie do rękawiczki panny młodej kostki cukru by miała słodkie życie w małżeństwie. Greckie wesela są bardzo huczne, taneczne i czasem przeciągają się na kilka dni. W miasteczkach i wsiach z tradycjami zdarza się, ze orszak panny młodej przemierza ulice co jest bardzo ciekawym widowiskiem.

W Grecji miejscem szczególnie często odwiedzanym są klasztory, gdzie wymagany jest odpowiedni ubiór zakrywający kolana i ramiona. Również do wielu innych miejsc nie można wejść w stroju plażowym.

W kościołach i klasztorach nie można robić zdjęć, natomiast w muzeach tylko bez użycia flesza, o ile nie ma piktogramów z zakazem. Często również możliwość robienia zdjęć w obiektach wiąże się z wykupieniem zgody w kasie.

W greckich barach często można zobaczyć zamyślonych mieszkańców, którzy siedzą nad planszami. Grają oni w Tavli – grę uznawaną za jedną z najstarszych na świecie, która przybyła do Grecji prawdopodobnie z Egiptu ponad 5 tys. lat temu. Jest ona znana na całym świecie jako Backgammon.

Grecy uważani są za naród radosny, który bawi się często, głośno i długo. Widać to zwłaszcza na różnego rodzaju światach i festiwalach, jak również w zwykły dzień na ulicach, gdzie słychać muzykę. W Grecji znanych jest ponad 150 rożnych tańców, często regionalnych, a większość z nich tańczy się w kole lub korowodzie. Najpopularniejszy z nich to kalamantianos i zeimbekikos – czyli solowy taniec mężczyzn do muzyki wygrywanej na bouzouki. Najbardziej znanym na świecie jednak jest taniec Greka Zorby – który nawiązuje do kroków „tańca rzeźników” dawnego Konstantynopola.

Białe, piaszczyste plaże ciągnące się wzdłuż całego wybrzeża i przecinane miejscami wystającymi skałami są idealnym miejscem do uprawiania sportów wodnych. Plaże w Limanas, Paradise, Tripiti i Psil Ammos są bardzo dobrze zagospodarowane turystycznie, a ze stolicy i mniejszych portów codziennie wypływają jachty na „błękitne rejsy”. Centralna część wyspy to idealne tereny do trekkingu i wspinaczki, a odkrywanie śladów historii z pewnością doda uroku pieszym wyprawom. Na wyspie działa wiele wypożyczalni rowerów, którymi można przemierzyć wyspę.

Będąc na Thassos warto zobaczyć kilka ciekawych miejsc. Rezydenci poszczególnych biur podróży przedstawiają grafik, program i ceny niektórych wycieczek. Na niektóre warto też udać się samemu.

Alyki i okolice – miejscowość Alyki położona jest malowniczo nad 3 zatoczkami na południu wyspy. Znajdują się tam dobrze zachowane ruiny świątyni i dwóch bizantyjskich kościołów. Na drodze w kierunku Potos znajduje się, zbudowany na wysokim klifie, żeński monastyr Achanioła Michała z XVIII w., będący największym i najbardziej znanym monastyrem Thassos. Z tarasu rozciąga się zapierający dech w piersiach widok na zatoczki, lazurowe morze i wyspę Panagię.

Kavala – jedno z najpiękniejszych miast północnej części Grecji usytuowane na zboczu góry z widokiem na morze i wyspę Thassos. Tutaj nowoczesność miesza się harmonijnie z przeszłością. Jest tu wiele wąskich uliczek wyłożonych brukiem, starych, tradycyjnych domków, kościołów z różnych okresów bogatej historii, a także muzeów, restauracji i barów.

Filipia – miasto założone przez Filipa II, ojca Aleksandra Wielkiego, gdzie rozegrała się bitwa decydująca o losach Cesarstwa Rzymskiego. Jednak to nie jedyna znacząca rola w historii – tutaj św. Paweł ochrzcił pierwszą Europejkę – Lidię.

Alistrati – uznana za najpiękniejszą w Grecji jaskinia z przepiękną szatą naciekową, ogromnymi stalagnatami i stalaktytami, a także ornamentami.

Domine Kosta Lazaridi – słynąca na całym świecie i jedna z najważniejszych w Grecji winnica, którą w części można zwiedzić i zobaczyć proces powstawania jednego z najlepszych światowych win. Przy grupach zorganizowanych możliwa jest również degustacja.

Rejs dookoła wyspy – rejs wzdłuż wybrzeża, podczas którego poza pięknymi widokami można kąpać się w morzu, łowić ryby czy plażować w kameralnych zatoczkach otoczonych przez skały. Rejsy odbywają się przeważnie barkami, ale w portach jest wiele firm oferujących rejsy jachtami.

Kastro – malowniczo położona w środkowej części wyspy wieś, gdzie można zobaczyć ortodoksyjną kaplicę, stary cmentarz i wodospad. Duże wrażenie robią widoki podczas wjeżdżania pod górę do wsi na wysokość ok. 900 m n.p.m. Wiedzie stąd szlak na najwyższą górę wyspy – Ipsarion.

Samotraka – granitowa wyspa z najwyższym szczytem Morza Egejskiego - Fengari, z którego według Homera Posejdon obserwował przebieg wojny trojańskiej. Północna część wyspy odznacza się dużą wilgotnością, przez co rosną tu, rzadko występujące w Grecji platany, kasztanowce i dęby. Na wyspie co jakiś czas zdarzają się bardzo intensywne opady, które tworzą wodospady w okolicach Kremasa Nera. Na północy wyspy znajduje się Świątynia Wielkich Bogów, która była najważniejszą świątynią Morza Egejskiego od epoki brązu po wkroczenie chrześcijaństwa.
Warunki i słabe zagospodarowanie sprawiają, że na wyspę nie dociera masowa turystyka, jednak jest to ciekawe miejsce pod względem przyrodniczym i historycznym, do którego można dotrzeć promem liniowym z Limenas na Thassos do Kamariotissy.

Waterland – mieszczący się na lądzie, w oddalonej o 20 km od Salonik miejscowości o nazwie Tagarades – ogromny park wodny oferujący wiele basenów, zjeżdżalni, kafejek i restauracji.

Athos – święta góra gdzie znajduje się Republika Mnichów, posiadająca do dziś autonomię i swoją władzę. Od półwyspu Chalkidiki oddziela go granica strzeżona przez policję. Przed wjazdem do Athos trzeba postarać się o wizję wjazdową – przy wycieczkach zorganizowanych wszystkie formalności załatwia pilot, jednak przy indywidualnym podróżowaniu może wiązać się to z długim oczekiwaniem. Konieczny jest również paszport. W republice można przebywać maksymalnie 3 dni, po tym czasie konieczne jest ubieganie się o przedłużenie pobytu, które może być odrzucone. Warto zwiedzić niesamowity zespół klasztorny, do którego od 1060 r. nie mogła wejść żadna kobieta. W republice obowiązuje skromny, stonowany strój, co w praktyce oznacza zakryte kolana i ramiona. Na półwyspie znajduje się 20 klasztorów, z których 17 należy do Grecji, a pozostałe są serbskie, rosyjskie i bułgarskie. Nadal zamieszkiwane jest przez mnichów i ich pomocników. Poza zawodowymi fotografami, którzy uzyskali pisemną akredytację, istnieje zakaz robienia zdjęć, nie wspominając o filmowaniu. Ważną zasadą republiki jest również zakaz przemieszczanie się w grupach liczących więcej niż 10 osób dla wyznawców innych religii niż prawosławie.

Saloniki – drugie największe miasto Grecji sięgające historią III w. p.n.e., kiedy to zostało założone przez cesarza Kassandrosa i nazwane od imienia jego żony – Thessaloniki. Kiedy dostało się pod panowanie rzymskie szybko zyskało na znaczeniu i stało się głównym węzłem na szlaku z Rzymu na Wschód. Z tego tez powodu było atakowane i zdobywane przez Arabów, Normanów, władców Epiru i Bizancjum oraz Turków. W XV w. zostało sprzedane Wenecji, jednak wkrótce byli właściciele zdobyli je ponownie i na pięć stuleci miasto znalazło się w granicach Imperium Ottomańskiego. W tym czasie przekształciło się w metropolię i stało się w XX w. centrum działalności Młodych Turków. Tutaj również przyszedł na świat turecki przywódca ostatniego wieku – Ataturk. Miasto zamieszkiwane było przez wiele społeczności co przyczyniło się do powstania wielu ciekawych zabytków różnych epok i stylów. Pod koniec I wojny światowej dużą część miasta, głównie dzielnicę żydowską strawił pożar, który był jedną z głównych przyczyn migracji Żydów z Salonik do Palestyny. W dwudziestoleciu międzywojennym nastąpiło znaczne przemieszanie ludności tureckiej, bułgarskiej i greckiej. Miasto nazywane przez Żydów "Drugą Jerozolimą" dostało się pod okupację niemiecką, podczas której zamordowano 97% tej społeczności. Kiedy Grecja odzyskała miasto ludność turecka i bułgarska w znacznym stopniu została wysiedlona, przez co do dnia dzisiejszego istnieje napięta atmosfera w relacjach tych krajów. Miasto o tak bogatej i zawiłej historii posiada wiele pamiątek po dawnych dziejach. Jednym z najbardziej charakterystycznych obiektów jest Biała Wieża wchodząca dawniej w skład fortyfikacji wybudowanych przez sułtana Sulejmana Wspaniałego. Dziś mieści się w niej Muzeum Sztuki Bizantyjskiej, a z wysokiego tarasu rozpościera się widok na port i miasto. Warto zobaczyć również Łuk wybudowany w III w. dla uczczenia zwycięstwa tetrarchy Galeriusza nad Persami i poświęcone mu Mauzoleum. Poza agorą i rzymskim Forum na uwagę zasługuje najważniejszy kościół miasta – św. Demetriusza, który jest patronem miasta. Inne cenne zabytki to: obwarowania bizantyjskie, w których skład wchodzi "Cytadela o Siedmiu Wieżach", tureckie meczety i świątynie bizantyjskie pochodzące z V - XII w.

Meteory – zbudowane na wysokich skałach piaskowca klasztory prawosławne sięgające XIV w., które znajdują się na krańcu równiny tesalskiej niedaleko Kalampaki. Pierwsze wspólnoty religijne pojawiły się w tej okolicy ok. X w. i zamieszkiwały pobliskie jaskinie. Według legendy pierwszy monastyr, nazwany później Wielkim, założył na skałach św. Atanazy, który wzniósł się podobno na skałę na skrzydłach orła. Faktem jest natomiast, że klasztor założono w 1336 r. podczas wojen między Bizancjum a Serbią, kiedy mnisi potrzebowali schronienia. Ukrywał się tu wtedy również następca serbskiego tronu – Jan Paleolog. Największe czasy świetności przypadły na lata panowania osmańskiego, kiedy to klasztory bardzo się bogaciły. Wskutek kłótni opatów w XVIII w., a także postępującej erozji i błędom w budownictwie starych budynków klasztor zaczął podupadać. Z wybudowanych tu 24 klasztorów znajdujących się na różnych skalach, obecnie zamieszkałych jest 6. Początkowo wszystkie produkty potrzebne do życia i materiały budowlane były wciągane na linach, ale po udostępnieniu kilku monastyrów zwiedzającym, dla ich wygody wybudowano pomosty i schody. By zwiedzić klasztor panowie muszą mieć ubrane długie spodnie, a panie zakryte ramiona kolana i ramiona.

Grecki wieczór – odbywające się w tawernach wieczory, organizowane często prywatnie lub przez biura podróży to świetna okazja do poznania ciekawej kultury regionu i tradycyjnej kuchni. Często odbywają się pokazy tańca i nauka Zorby.

Kiedy najlepiej wybrać się na Thassos?
Główny sezon turystyczny trwa tutaj od maja do września, kiedy temperatury przekraczają 25 stopni, a nawet 30 w lipcu i sierpniu.

Jaka waluta obowiązuje w Grecji i jakie są orientacyjne ceny?W Grecji od 2002 r. obowiązuje wspólna dla całej Unii Europejskiej waluta – Euro. Konsekwencją tego są nieco wyższe ceny niż w Polsce. Ze względu na dużą ilość przypływających tu statków rejsowych i unikatowość regionu jest to jedna z droższych wysp greckich. Dotyczy to zarówno cen w lokalnych sklepach, jak również hoteli i restauracji.

Gdzie i jakie pamiątki kupić na Thassos?
W miejscowościach turystycznych jest wiele sklepików z pamiątkami, gdzie oprócz gadżetów związanych z wyspą czy poszczególnym miastem dostać można ręcznie tkane materiały, koronki i hafty. Często z wyspy przywożone są też artystyczne wyroby jubilerskie. Wiele ciekawych rzeczy można dostać na targowisku w stolicy wyspy.

Trzeba pamiętać, że większość sklepów zamykana jest podczas sjesty ok. godz. 14-17, ale potem czynne są do ok. 21.00. W poniedziałki, środy i soboty godziny otwarcia sklepów są krótsze i kończą się w porze sjesty.

Jaki czas obowiązuje w Grecji?
Czas lokalny jest późniejszy o godzinę od obowiązującego w Polsce, więc po przylocie przestawiamy zegarek o godzinę do przodu.

Jak poruszać się po Thassos?
Wzdłuż całego wybrzeża biegnie dobra droga umożliwiająca dojazd do miejscowości wakacyjnych. Na tej trasie, między większymi miejscowościami kursują regularne autobusy. Opierając jednak tylko na nich zwiedzanie wyspy warto spytać kierowcy kiedy odjeżdżają powrotne autobusy, ponieważ często różni się to od rozkładów jazdy na przystankach. Autobusy bardzo rzadko jeżdżą do miejscowości położonych w centralnej części wyspy. Najpopularniejszym sposobem zwiedzania wyspy jest wynajęcie auta lub skutera, które można zarezerwować przez internet przed przyjazdem z większości firm.

Głównym miastem portowym jest Limenas, skąd promem lub barką można dotrzeć na ląd do Kavali oraz wysp jak Limanos czy Samotraka.

Jakie plaże są na Thassos?
Thassos w większości posiada białe, piaszczyste plaże ciągnące się wzdłuż całego wybrzeża i przecinane miejscami wystającymi skałami. Najpopularniejsze to Golden Beach w Limanas, Paradise, Tripiti i Psil Ammos – należące do wschodniego wybrzeża. Plaże są miejscami wąskie, ale bardzo długie, co zachęca do wieczornych spacerów. Większość plaż w okolicach kurortów jest dobrze zagospodarowana, można na nich wypożyczyć parasole, leżaki czy sprzęt sportowy. Na Thassos nie brakuje też malutkich, kameralnych zatoczek, gdzie można w ciszy oddać się plażowaniu i podziwianiu niesamowitego widoku lazurowego morza.

Przy hotelach wyższej kategorii lub w wybranych kurortach plaża jest usypywana sztucznie lub znacznie różni się od typowych plaż miejskich, dlatego wybierając kurort i hotel warto upewnić się do jakiej plaży będziemy mieli dostęp.

Jakie są ograniczenia celne w Grecji?
Przewóz towarów podlega ograniczeniom ilościowym na zasadach obowiązujących w UE, co oznacza w praktyce, że rzeczy osobiste i sprzęt na własny użytek nie podlega ograniczeniom celnym. W przypadku towarów można wwozić i wywozić: do 800 szt. papierosów, 200 szt. cygar, 10 l spirytusu, 20 l mocniejszego alkoholu, 90 l wina i 110 l piwa.

Jakie dokumenty potrzebne są w razie konieczności skorzystania z służby zdrowia w Grecji?
Służba zdrowia, zarówno prywatna jak i publiczna jest w Grecji ogólnodostępna. Przed wyjazdem można starać się w oddziale NFZ o wyrobienie Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego (EUKZ), która daje możliwość korzystania z podstawowej służby zdrowia w przychodniach i szpitalach. Warto jednak wykupić prywatne ubezpieczenie kosztów leczenia, które w razie konieczności pokryje wyższe koszty i transport medyczny. Jeżeli posiadamy ubezpieczenie prywatne należy zapoznać się z jego warunkami, gdyż w większości przypadków ubezpieczeniem objęte są koszty leczenia powyżej pewnych kwot, które należy samemu opłacić.

Ze względu na inną florę bakteryjną należy starannie wybierać restauracje lub jadać w hotelach i przestrzegać podstawowych zasad higieny. Turyści powinni pić wyłącznie wodę butelkowaną, ewentualnie gotowaną co najmniej 10 min. Szczepienia ochronne nie są wymagane i nie ma zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych, niemniej przed wyjazdem warto sprawdzić czy szczepienia nie są zalecane sezonowo.

Dokumentem uprawniającym do wjazdu i wyjazdu z Grecji tak jak i innych krajów Unii Europejskiej jest dowód osobisty lub paszport. Lecąc do Grecji samolotem nie potrzebujemy paszportu, jednak podróżując autokarem czy samochodem przed wyjazdem należy się upewnić czy trasa nie przebiega przez kraje, gdzie wymagany jest paszport.

W Grecji nie ma obowiązku meldunkowego jeżeli pobyt nie przekracza 90 dni i nie jest w tym czasie podejmowana praca na terenie kraju.

Szczegółowe i aktualne informacje można znaleźć na stronie MSZ: www.msz.gov.pl lub na stronie ambasady polskiej w Atenach www.athens.polemb.net

Ambasady i konsulaty:

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Greckiej

Grecja, Ateny, Chryssanthemon 22, 154 52 Paleo Psychiko
Tel.: +302106797700 Tel. dyżurny: +306936554629 Faks: +302106797711
www.athens.polemb.net

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Pireusie

Grecja, Pireus, 57, Akti Miaouli, 185-36
Tel.: (00-302-10) 429-23-44 Faks: (00-302-10) 429-23-45

Konsulat Honorowy Rzeczypospolitej Polskiej w Salonikach

Grecja, Saloniki, 78 Tsimiski Str., 546-22
Tel.: (00-302-310) 288-205 Faks: (00-302-310) 234-153